Ο Αντώνης είναι μοναχοπαίδι και ζει με τους γονείς του σ'ένα όμορφο σπίτι κοντά στο σταθμό του τρένου. Θα 'θελε πολύ να παίζει με το γάτο, όμως...  Αλλά πιο πολύ θέλει να κάνει φίλο του τον Κυριάκο, το παιδί του δάσους, μετά από πολλές προσπάθειες το καταφέρνει.

Η Αλεξάνδρα μια νέα κοπέλα γεννιέται σε μια αγροτική περιοχή, οι συνθήκες την πνίγουν, βάζει λοιπόν σαν στόχο της να μεταναστεύσει στην πολυθόρυβη Αθήνα. Εκεί όμως αρχίζουν αλλεπάλληλες δοκιμασίες και ταπεινώσεις. Πόνεσε, έκλαψε, αιωρήθηκε στο όνειρο. Άραγε έχασε ή κέρδισε τη ζωή της;

Μια νέα κοπέλα ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις της. Η οικογένεια της σχεδόν διαλυμένη, οι σχέσεις των μελών ανύπαρκτες. Εκείνη προσπαθεί να πορευτεί ανεβαίνοντας το δικό της ανηφορικό και δύσβατο δρόμο. Κεντρικός άξονας της ζωής της, η πολυαγαπημένη της γιαγιά, που άφησε βαθιά χαραγμένη τη σφραγίδα της στην άγουρη ψυχή της εγγονής της. Μια αγωνίστρια που διδάσκεται και διδάσκει, που πονάει αλλά προσφέρει, υπερβαίνει πολλές φορές τον εαυτό της και βγαίνει νικήτρια της ζωής.

Η ψυχή της Σαββίνας δονείται από αγάπη και διάθεση προσφοράς για το συνάνθρωπο, γι 'αυτό αποφασίζει να γίνει Αδελφή νοσοκόμα. Προσφέρει όχι μόνο τη νοσηλεία αλλά τη συμπαράσταση, την ενίσχυση και την παρηγοριά. Πορεύεται ταπεινά και αθόρυβα και φτάνει σε μεγάλα ύψη πνευματικότητας. Ζει μέσα στην οδύνη αλλά γεύεται την <<Ανάσταση>>.

Ο Φωκιών Κόχειλας επιστρέφει σαν σωτήρας στη μικρή, φτωχή επαρχιακή πόλη. Περιφέρει επιδεικτικά την καλοσύνη του και τις αγαθοεργίες του. Πιστεύει ότι είναι πνευματικός ηγέτης. Φιγουράρει, εντυπωσιάζει, κερδίζει δόξα, χάνει όμως το πολυτιμότερο την ουσία και το σκοπό αυτής της ζωής.

Ένα ψυχογράφημα, ένα οδοιπορικό βήμα προς βήμα της ζωής μιας οικογένειας. Η Θεοδώρα δοκιμάστηκε και οι συνέπειες δεν ήταν άνεμος παρερχόμενος, ήταν ψυχικός σεισμός όλων των μελών της. Αρχίζει να ελπίζει... και τότε αναπάντεχα,μέσα στα κατάβαθα του είναι της νιώθει την έρημο της ψυχής της να βλασταίνει, ν΄ ανθίζει, να καρποφορεί.

Τα "σκληρά χέρια" είναι η αποτύπωση της ζωής του εργαζομένου. Είναι η αντίθεση του ισχυρού προς τον αδύναμο. Είναι το σκληρό πρόσωπο του εργοδότη. Είναι οι αδικημένοι εργάτες που σέρνονται με παράπονο στη γη. Υπομένουν, κοπιάζουν αλλά ελπίζουν και κατακτούν την ελευθερία της ψυχής τους.

Η <<ΒΑΚΤΗΡΙΑ>> με κεντρικούς ήρωες τρεις Μικρασιάτες πρόσφυγες αδελφούς, παρουσιάζει σε βάθος το ψυχικό δράμα ενός λαού, αλλά και τη λύτρωσή του στα χρόνια που πέρασαν στον Ελληνικό χώρο. Ο αναγνώστης σύντομα θ' αγαπήσει την πορεία τους και θα ταυτιστεί με τους ίδιους και τον περίγυρό τους, και ίσως μοιραστεί την πληρότητα της ψυχικής τους δύναμης που πολλές φορές στηρίζεται στη βακτηρία της πίστεως.

Ο Ζαχαρίας και η Μαρίνα βιώνουν την αγάπη και την πληρότητα ενός ευλογημένου γάμου. Ο χρόνος όμως κρύβει εκπλήξεις,οι στιγμές παγίδες. Τα ρολόγια σταματούν κι εμείς οι άνθρωποι αναμετριόμαστε με τον πόνο... Ο Ζαχαρίας δεν εννοεί να χάσει, να παραιτηθεί απ' ό,τι πιο πολύ αγάπησε. Ποια νά 'ναι άραγε εκείνη η δύναμη, που ανατρέπει την εξόντωση του και τον βοηθά ν 'αναζητήσει την αλήθεια της απόλυτης αξίας; Να νιώσει, ότι η ζωή <<γλυκοχαράζει>> και πέρα από τη γήινη διάσταση...

Δύο ηρωίδες με διαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές, αναμετρούνται, διεκδικούν. Από τη μια μεριά η Μάρθα προβάλει το καθήκον,την αξιοπρέπεια, την ηθική.  Από την άλλη η Πολυξένη, τα πάθη, το κοσμικό φρόνημα. Συγκρούονται αναμεταξύ τους μέσα στην πάλη των αντιθέσεων, του <<εγώ>>. Ισορροπούν; σώζονται ή χάνονται μέσα στη δίνη των συγκρούσεων;